ادبیات در انگلیس
ادبیات در انگلیس
جفری چسر (Geffrey Chaucer) پدر ادبیات انگلیسی است. وی در قرن چهاردهم، نوعی از ادبیات را در‌این کشور رواج داد و باعث شکوفایی‌این هنر در انگلستان شد. مهم‌‌ترین اثر وی، افسانه‌های کانتربری (Canterbury Tales)، بهترین نمونه ادبیات غربی در دوران خود بود.
جان گاور (John Gower) نویسنده مطرح دیگری از‌این دوران است که آثار خود را به زبان‌های مختلف لاتین و انگلیسی و فرانسوی آنگلونورمان می نوشت. در دوران رنسانس، نوعی جدید از ادبیات رواج یافت که با تأثیر از فرهنگ روم و یونان، بر نمایشنامه نویسی تمرکز داشت. نمایش‌های کمدی و تراژدی، با بیان هنرمندانه مسائل روزمره اجتماعی، بیشترین طرفدار را در میان مردم عادی داشت.
بزرگترین هنرمند‌این دوران، ویلیام شکسپیر (William Shakespeare) است که نمایشنامه‌های وی، مانند رومئو و ژولیت ، هملت (Hamlet)، مکبث و شاه لیر ، اکنون نیز پس از قرن‌ها در سراسر دنیا شناخته شده‌اند. پس از شکسپیر، می‌توان بن جانسون (Ben Jonson)را پیشگام ادبیات دوره خود دانست. در نوشته‌های وی، اثری از نوشته‌های پراستعاره و تشبیه قرن شانزدهم دیده نمی‌شود. او سبکی ساده و کلاسیک را پایه گذاری کرد که عموم مردم به سادگی آن را درک می کردند. در اوایل قرت هفدهم، ادبیات انگلستان تمایلات معنوی و مذهبی پیدا کرد، مانند نوشته‌های جان دان که به دلیل خطابه‌ها و موعظه‌های مذهبی مشهور است. سبک دراماتیک و پیچیده دان، وی را به یکی از بنیان گذاران شعر متافیزیک و ماوراءطبیعی تبدیل کرد.
در اواخر قرن هجدهم، ادبیات انگلیسی وارد جنبشی رمانتیک شد که از موقعیت اجتماعی کارگران مهاجر و اوضاع نامناسب اقتصادی و اجتماعی آنها و تضاد شدید اقتصادی دوران سرچشمه می‌گرفت. در‌این دوران، نویسندگان با فرار از جامعه نابسامان، به طبیعت پناه بردند. زیبایی منطقه لیک دیستریکت، الهام بخش شاعران بسیاری در‌این دوران بوده است، مانند لرد بایرون و جان کیتز . ویلیام پولیدوری
[su_button url=”/وقت-سفارت-انگلیس/” style=”glass” background=”#6d8fb2″]وقت سفارت انگلیس[/su_button]
[su_button url=”/پیکاپ-ویزا-انگلیس/” style=”glass” background=”#6d8fb2″]پیکاپ ویزا انگلیس[/su_button]
